.

2017, സെപ്റ്റംബർ 28, വ്യാഴാഴ്‌ച

**** അവന്റെ ഗർഭിണി *****

കൊച്ചെ ഈ മാസം 28 ആകുമ്പോൾ നിനക്ക് 7 മാസം ആവുകയല്ലെ ? 
പരിഭവത്തോടെയും ചെറിയ പേടിയോടെയും അവൾ ഫോണിലൂടെ അതേ ചേട്ടാ' എന്നു പറഞ്ഞു.
"ദിവസങ്ങൾ അടുക്കുംതോറും പേടിയും ഉണ്ട് ചേട്ടാ"
' എന്തിനാ മോളെ പേടിയ്ക്കുന്നത് ? " അവന്റെ ഉള്ളിൽ ഉൽഘണ്ടയായിരുന്നു 
"ചേട്ടാ എന്റെ ആദ്യത്തെ പ്രസവം പോലെ മാസം തികയാതെ ആകല്ലെ എന്നാ ഇപ്പോൾ എപ്പോഴും എന്റെ പ്രാർത്ഥന " ഫോണിലൂടെ അവളുടെ ശബ്ദം പതറുന്നുണ്ടായിരുന്നു .
' നീ ടെൻഷൻ അടിയ്ക്കാതെ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞ പോലെ റെസ്റ്റ് എടുക്കുക നല്ല പോലെ ആഹാരവും കഴിയ്ക്കുക, ഈശ്വരനോട് എല്ലാം നല്ലത് പോലെ ആകാൻ പ്രാർത്ഥിയ്ക്കുകയും ചെയ്യുക ' ,അവൻ അവൾക്ക് ധൈര്യവും ആത്മവിശ്വാസവുംകൊടുത്തു. 

"എന്നാലും ചേട്ടൻ ഇത്തവണയും എന്റെ അരികിൽ ഇല്ലല്ലോ! , പല സമയത്തും ചേട്ടൻ എന്റെ അരികിൽ ഉണ്ടായിരുനെങ്കിൽ എന്ന് ഞാൻ ആശിച്ചിട്ടുണ്ട് , ഞാൻ ശർദ്ദിയ്ക്കുമ്പോൾ എന്റെ മുതുക് തടവിതരാനും എന്റെ നിറവയറിൽ ചേട്ടൻ മുഖം അമർത്തി നമ്മുടെ വാവയോട് കൊഞ്ചുന്നതും എല്ലാം എന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ ആയിരുന്നു., കഴിഞ്ഞതവണ എനിയ്ക്ക് വാക്ക് തന്നതാ അടുത്ത എന്റെ പ്രസവത്തിനു ചേട്ടൻ എന്റെ അരികിൽ കാണുമെന്ന് എന്നിട്ട് ഇപ്പോഴും ?! " . അവളുടെ വാക്കുകൾ വിഷമത്താൽ മുറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു .
' അത്.. അത് ..' അവളുറ്റെ ചോദ്യത്തിനു ഉത്തരം നൽകാനാവാതെ അവൻ പരുങ്ങി .
ശരിയാണ് , ആദ്യ പ്രസവ സമയത്ത് അവൾക്ക് 3 മാസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ലീവ് കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ച് ദുബായിൽ വന്നത് ആണ് പിന്നെ പോകുന്നത് മോൾ ജനിച്ച് 6 മാസം കഴിഞ്ഞ്. അന്ന് ചെല്ലുമ്പോൾ അവൾ എന്റെ ചോരയെ എന്റെ കയ്യിൽ തന്നിട്ട് ‘ചേട്ടാ നമ്മുടെ മോൾ ‘.

ഒരു കയ്യിൽ മോളെയും മറ്റെ കയ്യിൽ അവളെയും നെഞ്ചിൽ ചേർത്ത് നിർത്തിയിട്ടു മനസ്സിൽ അവരോട് മാപ്പ് പറയുകായായിരുന്നു. എന്റെ പ്രിയതമെ നിന്റെ ഗർഭാവസ്ഥയിൽ നിന്നെ പരിചരിയ്ക്കാനോ നീ പ്രസവിയ്ക്കുന്ന സമയത്ത് കൂടെ നിന്നു നിന്നെ ആശ്വസിയ്പ്പിക്കാനോ നിനക്ക് ധൈര്യം തരനോ പറ്റാത്ത ഒരു ഹതഭാഗ്യനായ ഒരു ഭർത്താവും , നീ അമ്മയുടെ വയറ്റിൽ ആയിരുന്നപ്പോൾ നീ കാണിച്ച കുസ്യതികൾ , നിന്റെ അമ്മയുടെ വയട്ടിലെ നിന്റെ അനക്കങ്ങൾ കാണാനും ജനിച്ച ഉടനെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് എന്റെ മോൾ എന്ന് ലോകത്തോട് സന്തോഷത്തോടെ വിളിച്ച് പറയാനും പറ്റാത്ത ഒരു അച്ഛനായി പോയലോ ഞാൻ .
അവളെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്തിയിട്ട് അന്ന് വാക്ക് കൊടുത്തതാണ് നിന്റെ അടുത്ത പ്രസവസമയത്ത് ഞാൻ നിന്റെ കൂടെ കാണുമെന്ന് .. 
പക്ഷേ കൊടുത്ത വാക്ക് ഈ മരുഭുമിയിലെ മണൽ പോലെ കാറ്റ് അടിച്ച് എങ്ങോ പോയി . 
"മോൾ എവിടെ ? അവളുടെ ശബ്ദം ഒന്നും കേൾക്കുന്നിലല്ലോ !! " വിഷയം മാറ്റാൻ അവനു ഇതു മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു ചോദിയ്ക്കാൻ ..
' ങും', അവൾ അടുക്കളയിൽ പാത്രങ്ങൾ എല്ലാം എടുത്ത് കളിയ്ക്കുകായാ, അമ്മയും കൂടെ ഉണ്ട് .. അവളുടെ പരിഭവം ഒന്നൊഴിഞ്ഞപോലെ തോന്നി അവനു .. 
"കുഞ്ഞ് നിന്റെ വയറ്റിൽ എപ്പോഴും അനങ്ങാറുണ്ടോ ? വീണ്ടും അവനു ചോദിയ്ക്കാൻ അവളുടെ വയറ്റിലെ കുട്ടിയെ കുറിച്ച് ആയിരുന്നു. 
" കൊള്ളാം മിക്കപ്പോഴും വയറ്റിൽ ബഹളം ആണ് കുട്ടി, ചിലപ്പോൾ വയറ്റിന്റെ പുറത്ത് മുഴച്ച് വരും വാവ ചവിട്ടുന്നതാ , ചേട്ടൻ അതൊന്നു കാണണം“ അവളുടെ വാക്കുകളിൽ ഒരു അമ്മയുടെ സന്തോഷമായിരുന്നു. 
ഫോണിന്റെ ഇപ്പുറത്ത് അവന്റെ വേദനയോടെ ഉള്ള മൂളലും ..

" ചേട്ടനു കേൾക്കണോ ! ഇന്നലെ രാത്രി ഞാൻ കസേരയിൽ ഇരുന്ന് ദോശ കഴിച്ചപ്പോൾ പാത്രം എന്റെ വയറ്റിൽ വച്ചാ കഴിച്ചത് .അപ്പോൾ നമ്മുടെ വാവയുടെ വയറ്റിലെ ബഹളം ഒന്നും കാണെണ്ടതായിരുന്നു. പാത്രം വയറ്റിൽ ഇരുന്നു വിറയ്ക്കുകയാ , അത് ഞാൻ നമ്മുടെ മോളെ കാണിച്ചപ്പോൾ അവൾ ഓടി വന്ന് എന്റെ വയറ്റിൽ ഉമ്മ തന്നു എന്നിട്ട് വയറ്റിൽ നോക്കി പറയുകയാ അവൾ “ വാവേ ചാച്ചിക്കോ അമ്മയുടെ വയറ്റിൽ ചാച്ചിക്കോ “ എന്ന് .അത് കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ ചേട്ടനെ ഓർമിച്ചു . അപ്പോൾ എനിക്ക് ചേട്ടൻ അവിടെ ഇത് കാണാൻ ഉണായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആശിച്ചു. ,അത് കണ്ടിരുന്നെങ്കിൽ ചേട്ടൻ എന്തു മാത്രം സന്തോഷിയ്ക്കുമായിരുന്നു ".

ഒരു നീണ്ട മൂളൾ ആയിരുന്നു അപ്പോൾ അവന്റെ മറുപടി.. 
'ചേട്ടൻ എങ്ങനെ എങ്കിലും എന്റെ പ്രസവ സമയത്ത് വരാൻ നോക്കണം , ചേട്ടൻ എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടെങ്കിൽ എനിയ്ക്ക് ധൈര്യമാ , കഴിഞ്ഞതവണ പോലെ വരാതെ ഇരിയ്ക്കരുത് ', അവളുടെ ശബ്ദം പതറുന്നുണ്ടായിരുന്നു..
"അത് മോളെ അത് !?."... അവൻ വാക്കുകൾ പൂർത്തിയാക്കാൻ ആകാതെ കുഴയുകയായിരുന്നു .. 
"അസലാമു അലൈക്കും " ഷോപ്പിലെ ഡോർ തുറന്ന് വന്ന കസ്റ്റമറിന്റെ വിഷസ് .. 
'എടീ മോളെ കടയിൽ ആൾ വന്നു , ഞാൻ പിന്നെ വിളിയ്ക്കാം ', 
അവൾ എന്നത്തെയും പോലെ വിഷമത്തോടെയുള്ള മൂളലോടെ ഫോൺ വച്ചു . 
'വാ അലൈക്കു മുസലാം' എന്നു അറബിയോട് ചിരിച്ച് കൊണ്ട് തിരിച്ച് വിഷ് പറയുമ്പോൾ കണ്ണിൽ നിന്നും വീഴുന്ന കണ്ണീർ അയാൾ കാണാതിരിയ്ക്കാൻ അവൻ നോട്ടം ഗ്ലാസിനു പുറത്തുള്ള മണൽപ്പരപ്പിലേയ്ക്ക് മാറ്റിയിരുന്നു.. .. അനിയൻ...."