** നിന്റെ സാന്ത്വനം***

ശരിക്കും തെറ്റിനുമിടയിലുള്ള വെയിൽ പാളികളിൽ ഞാൻ നീയാകുന്നതും നീ ഞാനാകുന്നതും തേടലായി മാറുന്നൂ.!! ശംഖിലുറങ്ങുന്ന നിന്റെയലകൾക്കായി ചെവിയോർക്കുമ്പോഴും പിന്നെയും നീ ആഴങ്ങളിലേക്ക് ഉൾവലിയുന്നത് എന്തിനാണ്..
നിനക്കു നനയാൻ മാത്രമായി വെറുതെ പുലമ്പിയാർക്കുകയാണ് എന്റെ മഴ.. നിന്റെ വിരൽ തുമ്പിൽ നിന്നുമിറ്റു വീഴാനെങ്കിലും മോഹമോടെ ഞാനിനിയും പെയ്തു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. എന്റെ ഇതളുകൾ നീർത്തി മൗനമായി കാത്തിരിക്കുന്നതും നിന്റെ പൂക്കാലമൊന്നാകെ എന്നിലേക്ക് ആവാഹിക്കാനാണെന്ന് നീയറിയുന്നില്ലേ?...
നീല നിശീഥിനികളിൽ, നെയ്തെടുത്ത സ്വപ്ന വലയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വരാനാവാതെ എന്റെ നിദ്രകൾ...!! യാത്ര ചോദിക്കാതെ,പിൻതിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ നീയകന്നപ്പോൾ തടയാൻ കഴിയാഞ്ഞതാണ് എന്റെ പരാജയമെന്ന് ഞാനറിയുന്നു.. മിഴികൾക്ക് അന്യനായി മാറുമ്പോഴും ഓർമ്മകൾക്ക് എന്നുമിഷ്ടം നിന്നെ തന്നെയാണ്..!!
പകലിന്റെ നിസ്വനങ്ങൾ ഇരവു ഹൃദയത്തിലേറ്റവേ തിരതൻ സാന്ത്വനം കരയുടെ മാറിലലിയവേ.. മൗനവീണയിലെങ്ങോ പാഴ്ശ്രുതിയുണർന്നുവോ?? വാസരക്കിളിതൻ ചിറകടിയിൽ മെല്ലെത്തരിച്ചു പോയെൻ നിനവുകൾ.
എന്റെ ജാലകത്തിന്നപ്പുറമൊരു നിഴലാടി കളിച്ചു പോയീ മനമൊന്നിടറിയോ..അറിയാതെ തേങ്ങിയോ, മെല്ലെയെൻ പാദങ്ങൾ ചലിച്ചുവോ, ഓടി ഞാനാ അകലത്തേക്കു നോക്കിയോ...??!
ഇല്ലാ..ഇത് വെറും തോന്നൽ മാത്രം. മണ്ണിന്റെ ചൂരറിയാൻ ശേഷിയില്ലാ തളർന്നങ്ങീ ശയ്യയിൽ വീണു കിടക്കുമെൻ പാഴ്കനവുകൾ മാത്രം...!! ....അനിയൻ .